ΤΟ ΑΛΑΤΙ

            Περνώντας τα αλώνια, προχωρώντας κόντρα στον Λεβάντε, συναντάς τα παλιοπέλαγα. Εκεί είναι μια προέκταση της Λογαρού, σαράντα μέτρα περίπου, που φτάνει λίγο κάτω από το Νότιο μέρος του χωριού. Για να περάσεις θα πρέπει να σηκώσεις τα παντελόνια πάνω από το γόνατο για να μη βραχείς. Περνώντας απέναντι, μπροστά σου απλώνεται μια απέραντη έκταση γεμάτη από αλμύρες και κατά τόπους μικρές λιμνούλες, οι οποίες τον Αύγουστο με τις μεγάλες θερμοκρασίες το νερό γινόταν αλάτι. Την εποχή εκείνη η περιοχή γέμιζε από ανθρώπους των γύρω περιοχών που έρχονταν να μαζέψουν αλάτι, το οποίο στην συνέχεια με την βοήθεια των αλόγων και των κάρων το πήγαιναν στα χωριά τους.

            Πολλές  φορές  οι  χωροφύλακες  έστηναν  μπλόκο  στους Μυτιώτες όπου ή τους το έπαιρναν ή το έχυναν στα παλιοπέλαγα. Αρκετές φορές επίσης οι χωροφύλακες έμπαιναν με το έτσι θέλω στα σπίτια και έψαχναν για αλάτι το οποίο κάτεσχαν.