ΨΑΘΙΑ ΚΑΙ ΒΟΥΡΛΑ

            Γύρω από το χωριό υπήρχαν μεγάλα τμήματα από ασπράδες στις οποίες δεν φύτρωνε τίποτα, γεγονός που αποτελούσε ένδειξη ότι πριν πολλά χρόνια σ’ αυτά τα σημεία είχε συμβεί κάτι άσχημο. Ίσως ήταν η αρμύρα της λίμνης που για πολλά χρόνια διάβρωνε το έδαφος και άφησε πίσω τις αρμύρες, τις βουρλιές (βούρλα), τις μιλχιές και τα καλάμια που φύτρωναν στις όχθες των αυλακιών. Όμως όλα αυτά οι Μυτιώτες τα εκμεταλλευόταν στο έπακρο ως τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

            Ειδικότερα, τα βούρλα αρχικά τα επεξεργαζόταν (ρίνισμα) για να μαλακώσουν και έπειτα πλέκοντάς τα δημιουργούσαν σχοινιά τα οποία χρησιμοποιούσαν καθημερινά για να δένουν τα ζώα τους και διάφορα πράγματα. Πολλές φορές τα πουλούσανε στον Νίκο Μανώλη που τα εμπορευότανε.

            Με  τα  καλάμια  κατασκεύαζαν  καλαμωτές με τις οποίες είτε περιέφραζαν τα χωράφια και τα σπίτια τους, είτε έφτιαχναν παραγάδια με τα οποία ψάρευαν στην λιμνοθάλασσα Λογαρού.  

            Τα ξύλα  από  τις  Μιλχιές  μαζί με τα κόπλα από το ράμα, τα πουρνάρια και τις ασφάκες από την Σαλαώρα, τα χρησιμοποιούσαν σε ετήσια βάση για την παραγωγή φωτιάς, τόσο για θέρμανση όσο και για το μαγείρεμα.