ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 40 - 45

                Ο Μύτικας, όπως και τα υπόλοιπα χωριά, συμμετείχε στον πόλεμο του 1940 στον οποίο είχε θύματα από τις πρώτες ημέρες. Όπως είναι γνωστό και φυσικό, αυτοί που σήκωσαν το βάρος στις πρώτες μέρες του πολέμου ήταν οι Ηπειρώτες, διότι είχαν τον πόλεμο στην αυλή τους και ήταν εκείνοι που έφτασαν πρώτοι στο μέτωπο. Αξίζει εδώ να δανειστούμε έναν από τους στίχους του μεγάλου Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη από το έργο του «Άξιον Εστί», με τον οποίο καταδεικνύει την ηρωική θυσία των Αρτινών στο πόλεμο:

        «Ξημερώνοντας τ΄ Αι Γιαννιού, με την αύριο των φώτων

        λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά

        για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες

        έπρεπε λέει να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε

        οι Αρτινοί από Χειμάρα ως το Τεπελένι.

        Λόγο που εκείνοι πολεμούσανε απ΄ την πρώτη μέρα, συνέχεια,

        και είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν άντεχαν άλλο.»

            Επίσης, σύμφωνα με μαρτυρία του Γεωργίου Παππά του Λάμπρου, ο πατέρας του Λάμπρος Παππάς μαζί με τους Λάμπρο Χρήστου (Λαμπρηλίας) και Ευάγγελο Παππά (Βαγγελβασίλης) πολέμησαν σε διάφορα σημεία της Τουρκίας κατά την διάρκεια του πόλεμου της Μικράς Ασίας. Ο Ευάγγελος Παππάς μάλιστα πιάστηκε αιχμάλωτος και γύρισε στο χωριό αργότερα με την ανταλλαγή των αιχμαλώτων. 

            Υπάρχει ακόμη ένας χωριανός που πολέμησε στην Μικρά Ασία και μάλιστα ως αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Σύμφωνα με μαρτυρία της Ευδοξίας Προύβα, ήταν θείος της, το γένος Λάμπρου, ονομάζονταν Βασίλης, του οποίου φωτογραφία διέθετε στο σπίτι της μέχρι πριν λίγο καιρό. Για τον Αξιωματικό αυτόν δεν διαθέτουμε άλλα στοιχεία παρά μόνο ότι  δεν επέστρεψε ποτέ από τον πόλεμο και αγνοείται η τύχη του.

ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ